Nieuwsbrief september 2012
Amper een
week nadat we terug waren gekomen van een geweldige periode in Roemenië, waar
we met een heel enthousiaste groep merendeels Wapenvelders hard hadden gewerkt
aan het opknappen van de kort daarvoor verworven accommodatie van Veritas,
gevolgd door een fantastisch tienerkamp in de Harghita- mountains in Zetea,
konden we onze Sifra op Schiphol uitzwaaien voor een reis en verblijf van bijna
een jaar in de Verenigde Staten. Een exchange- programma. Een jaar studie aan
een high- school in Hampton- Georgia. Internationale ervaring opdoen.
Eigenlijk was
ze liever een jaar gaan leren aan de Duitse school in Sighisoara. Maar mijn
vrouw en ik zagen dat niet zo zitten en omdat ze ook Amerika op haar hart had,
hebben we met hulp deze wens kunnen inwilligen.
Maar dat ze
heimwee heeft naar Roemenië…..Ik kan het me heel goed voorstellen. Want ook ik
voel er me erg thuis. En als je dan, samen met zo’n enthousiaste groep jonge
mensen uit Wapenveld en omgeving, Zaandam, Purmerend, de V.S. en Roemenië,
zoveel lief en leed hebt mogen delen, dan kan ik me haar gevoelens voorstellen.
Zelf ga ik er zeer binnen kort weer heen. Met een nieuw team. En daarvoor
waarschijnlijk ook nog voor een conferentie. Om tieners en jeugd, levend in
heel armoedige omstandigheden te vertellen waarom ze zo waardevol zijn.
“Nog even
geduld. Nog even wachten. Even heel Roemenië uit je hoofd zetten en genieten
van de plek waar je nu bent. Dan komt Roemenië er volgend jaar echt weer aan.” Makkelijk
gezegd voor een vader die zelf alweer bijna gaat.
Maar wie
krijgt nu de kans om op z’n vijftiende al voor een jaar Amerika te mogen
ervaren?
Voor ons is de
vakantieperiode weer voorbij. Voor u ook?
Wij willen er
weer met frisse moed tegenaan. Wat zal de rest van dit jaar ons brengen? Meer hierover
leest u hier in deze nieuwsbrief. Hoe het is geweest en hoe het zal worden? Eén
ding is zeker. In Roemenië hebben ze onze hulp nog steeds hard nodig. En wij
blijven ons best doen er voor hun te zijn. Niet op eigen kracht. Maar met de
vrucht van de Geest.
Dick.Krabbendam, voorzitter SNR.
Najaar
project: Wie gaat er mee? In oktober gaan
we met een nieuw team (ver)bouwen in Sighisoara. Ditmaal willen we een huisje opknappen.
We gaan dat
doen om te helpen in een bizarre huiselijke situatie van een hele hoop mensen.
Wat is er aan
de hand? Vier jaar geleden stierf totaal onverwacht de vader van het gezin. En
dat werd een ramp voor het gezin. Hij was de enige die een baan had en die dus voor
het gezinsinkomen zorgde en het was een groot gezin met veel kinderen. De
oudste kinderen waren ook al getrouwd en hadden zelf kinderen. Na de dood van de
vader was er nauwelijks sprake van steun door de overheid. Ruim een jaar
geleden is de moeder naar Duitsland vertrokken om werk te zoeken. Ze werkt nu in
verschillende steden in Duitsland. Af en toe zend ze wat geld maar bij lange na
niet genoeg en het leven blijft daarmee bikkelhard.
Voor de
achterblijvers is het alsof ze ook hun moeder kwijt zijn geraakt.
Heel veel
mensen/ kinderen moeten wonen in één kamer. De oudste die er woont is drieëntwintig
jaar oud. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen. Dan is er Traian, 17 jaar,
die gestopt is met school omdat hij hier en daar probeert te werken, enkel om
iedereen te eten te kunnen geven.
Anton, 16
jaar oud, gaat wel naar school, Esmeralda, 14 jaar oud, blijft naar school
gaan. Zij is kort geleden het Veritas- programma gaan volgen en daarmee
profiteert ze dagelijks van de lunch bij Veritas. Ionut tenslotte is 13 jaar en
gaat ook naar school. Maar hij moet het schooljaar overdoen omdat er niemand is
die voor hem zorgt of hem steunt. Hij is nu erg actief in het volgen van het
Veritas programma.
De winter
komt er weer aan. De kinderen hebben geen goede woonruimte, ze hebben geen
kachel , ze hebben geen hout om überhaupt te kunnen stoken en daarbij
hebben ze ook nog niet eens een toilet.
Vanuit de SNR willen we proberen hier iets aan te doen.
En dat gaan we dus in het komend najaar doen. Wie gaat er mee om te helpen?
Voor
meer informatie, neem
contact op. Bel 0857852674 of 0647052752 of mail naar info@stichtingnetwerkroemenie.nl
Komende
zaterdag 22 september SNR- rommelmarkt Komende zaterdag hebben we weer een
echte markt. Het is tevens ook de eerste markt van het jaar. Maar naast het
feit dat we markt hebben is het die dag ook “burendag”. Daarom gaan we ook iets
extra voor de buurt doen. Erna zal er n.l. weer zijn met wel drie paarden om
tegen een kleine vergoeding een kleine en tegen een iets grotere vergoeding een
grote ronde op een paard door de buurt te maken. En het maakt niet uit hoe
groot je bent, want de paarden hebben volkomen verschillende afmetingen. Je
past er altijd wel op.
Het
lukte niet om afgelopen voorjaar een markt op te zetten en daarom hebben we er
nu maar meteen twee.
We
hebben in een jaar tijd een mega- hoeveelheid aan spullen gekregen en het is
dan ook zeer de moeite waard om te komen kijken en vooral ook om te komen kopen.
Omdat het zoveel spullen zijn, zullen we bij mooi weer ook een buitenverkoop
hebben.
En
dan staat nog lang niet alles uitgestald en dus hebben we 24 november, een dikke week voor
sinterklaas dus, een tweede markt. Ook is er weer de gezellige koffiehoek waar
u naast een kop koffie, thee of een glas limonade ook een stuk eersteklas gebak
kunt verorberen. Eerste klas omdat het zelfgebakken is door meerdere mensen. We
hebben de markt op de aloude locatie, n.l. de Ankerkerk
aan de Seringenlaan nr. 17, 1777EC in Hippolytushoef.
Aanvang beide dagen 10 uur en na 16 uur kunt u alleen nog maar meehelpen met opruimen want
dan is het afgelopen.
Trailer: Op
zaterdag 15 september jl. hebben we van een sponsor een geweldige gift
gekregen. Zoals al in het juni- nummer van de nieuwsbrief stond zouden wij
gezegend worden met een grote aanhanger. Geen rit meer naar Roemenië of we
nemen (een deel) van onze hulpgoederen zelf mee. Dat scheelt enorm in de
vrachtkosten. In totaal kan er in de aanhanger 13,5 m3 aan materiaal. Volgende
maand al zal hij ingezet worden voor het vervoer van winterkleding naar Iasi en
dakpannen van Jibou naar Soard.
De nieuwe trailer gaat in oktober al
op pad.
.JPG)
Kledingsorteerders en ruimte
gezocht: Overigens
zoeken we op dit moment mensen én ruimte om ons te helpen met het selecteren
van de kleding voor Iasi, voor komende oktober. Omdat er specifiek naar
winterkleding is gevraagd, willen we voorkomen dat er ook andere kleding mee
gaat. Op deze manier kunnen we het beste aan de vraag voldoen. Maar om dat te
bereiken moet de kleding nog geselecteerd worden. Wie hierbij wil helpen graag even opgeven graag bij Piet
Montsma, tel. 0618486375 of per mail: pietmontsma@hotmail.com
Gebed gevraagd voor een eigen onderkomen voor de SNR.
De hulpvraag
is de afgelopen zes jaar enorm toegenomen, maar nog altijd hebben we geen eigen
gebouw. Dit hebben we wel nodig. Bijvoorbeeld om de vrijwilligers te kunnen
ontvangen. Om alles wat er binnenkomt uit te kunnen zoeken. Om kantoor te
kunnen houden voor het onderhouden van de contacten en de administratie en om
de kleding te kunnen selecteren, computers van te voren na te kunnen kijken,
fietsen gerepareerd te kunnen versturen etc.
Daarom wil ik
een ieder vragen om te bidden voor een eigen locatie. En weet u een geschikte
plek. Informeer voor ons en geef uw bevindingen aan ons door.
Nabeschouwing zomerproject “Wapenveld”
(door
Froukje Boersma)
Nadat we op
dinsdagochtend 17 juli een bijzondere ‘uitzwaaidienst’ in de kerk hadden gehad,
vertrokken we met een bus richting het vliegveld in Dortmund. Daar begon ons
avontuur, een periode waar bijna een jaar tijd aan voorbereiding aan vooraf was
gegaan! De eerste twee dagen bestonden vooral uit het verkennen van Sighisoara,
Veritas en het werk dat er gedaan moest worden. Op dag drie konden we eindelijk
aan het werk; dat was waar we voor kwamen en de 25 jongelui konden niet wachten
om hun handen uit de mouwen te steken! Al snel bleek dat we als Nederlanders
onze doelen bij moesten stellen, want we liepen al gauw tegen botsende
cultuurverschillen aan, waardoor de samenwerking niet heel soepel verliep.
Beetje bij
beetje leerden we daarmee omgaan en uiteindelijk hebben we samen met de
Roemenen toch nog ontzettend veel kunnen doen! Zowel de jongerenruimte als het huis van de
‘opzichter’ is opgeknapt en geverfd, het dak is hersteld, er is een tuin
aangelegd en ook in een van de arme wijken is er ontzettend hard gewerkt om een
extra verdieping op een van de huisjes te bouwen.
Voor onze
tieners was het in het begin lastig om gemotiveerd te blijven; bij Veritas is
het door alle hulp van over de hele wereld redelijk goed voor elkaar, beter dan
onze jongeren zich hadden voorgesteld. Daardoor hadden velen het idee dat onze
hulp eigenlijk niet nodig was… Samen met Dick heeft eigenlijk iedereen in de
groep daarom een bezoek kunnen brengen aan een van de arme wijken rondom Sighisoara;
de plekken waar de Roemeense tieners vandaan komen.
Pas toen
zagen ze in hoe slecht iedereen het had, dat de armoede een beetje verborgen
zat, maar dat onze hulp toch ontzettend hard nodig is!
Het
tienerkamp zorgde ervoor dat wij als gemeenteleden (die vóór dit project
eigenlijk nauwelijks met elkaar omgingen) een ontzettend hechte groep werden.
En door de
worship- momenten en de teambuildingactiviteiten zijn we eigenlijk ook samen
met de Roemenen één groep geworden. Bijzonder om te zien dat we allemaal in één
en dezelfde God geloven en hoe iedereen juist door zulke momenten ook naar
elkaar toe groeide!
(De bijbeltekst
die eigenlijk heel mooi verwoord wat mijn persoonlijke reden en motivatie was,
mijn drijfveer om dit project op te zetten, is Jakobus 2:22. ‘U ziet hoe geloof
en handelen daar hand in hand gaan, en hoe het geloof vervolmaakt wordt door
daden.’ Geloof alleen is niet genoeg, er moet ook naar gehandeld worden.
Maar de
andersom gold het voor ons ook; door het goede te doen, door te handelen is
eigenlijk de hele groep sterker geworden in zijn of haar geloof!
Ontzettend
mooi dat we met dit project niet alleen onze naasten in Roemenië hebben kunnen
helpen, maar dat het voor onszelf ook voor een persoonlijke groei en sterker
geloof heeft gezorgd.)
Dag 1 t/m 3 Dinsdagochtend 17 juli zijn we na een bijzondere
´uitzwaaidienst´ met de bus richting Dortmund vertrokken. We lieten de regen en
kou achter ons om twee uur later in het warme Sighisoara te landen. 27 graden!
We werden opgewacht door Liviu, Dick, Sifra, Yvonne en Theo en nadat we ons ´s
avonds geïnstalleerd hebben in het pension, hebben we lekker met z'n allen
gegeten.
Aankomst op het vliegveld Targu Mures
De volgende dag stond er een soort van 'verken- dag'
op het programma. We hebben een lekker (en véél te uitgebreid) ontbijt bij
Veritas gekregen. We hebben het team dat in de keuken staat meteen maar
duidelijk gemaakt dat een simpel Hollands ontbijt prima is voor ons.
Geen worst,
tomaat, grote stukken vlees, paprika, vijftig gepelde eieren... Dat we een
stukje brood en een glas melk nog eens zo zouden waarderen! Na het ontbijt was
er voor ons een tour door het oude stadscentrum georganiseerd; erg mooi! De
rest van de middag bestond uit het verkennen van het Veritas- gebouw en het
ontmoeten van het Roemeense team dat daar werkt.
Hoewel er nog
van alles op het programma stond, is er uiteindelijk maar besloten om de
laatste twee uur 'vrij' te geven. Iedereen was moe van alle eerste indrukken,
het nieuwe ritme, de overgang van het weer... Even bijkomen in het pension!
's Avonds
zijn we na een pittige bergwandeling gaan barbecueën. Op het hoogste punt van
Sighisoara hebben we de Roemeense tieners ontmoet. De jongens gingen natuurlijk
meteen een potje voetballen.
Bij de meiden
duurde het een tijdje voor ze op elkaar af durfden te stappen, maar ook daar
eindigde de avond uiteindelijk met gezellige spelletjes!
De derde dag: eindelijk aan het werk! Gedaan met de
pret en het relaxen...
Eigenlijk was
iedereen er wel aan toe om nu echt iets te gaan doen.
We hoopten na
het ontbijt meteen aan de gang te kunnen gaan, maar de Roemeense leiding wilde
eerst een werkoverleg met ons als Nederlandse leiding.
We hoopten in
vijf minuten de taken te kunnen verdelen, maar dat duurde toch wat langer.
Dat was waar
we eigenlijk voor het eerst een beetje het cultuurverschil merkten.
Wij wilden
heel enthousiast keihard aan het werk en veel doen, maar blijkbaar houden ze
daar meer van lekker rustig aan doen. Even werken en dan weer pauzeren.
Daarnaast wil iedereen het op zijn of haar eigen manier doen (want hun
werkwijze is natuurlijk de beste) en daardoor is er dus geen eenduidige
werkwijze. Er waren niet genoeg materialen, het was niet duidelijk wat we
moesten doen... Dat viel een beetje tegen en zorgde eerlijk gezegd wel een
beetje voor irritaties van onze kant; we wilden meer doen en harder werken!
Hopelijk
kunnen we dat nog een beetje duidelijk maken de komende dagen. Uiteindelijk
kwam er nog wel een beetje schot in de zaak en aan het eind van de dag lag
iedereen voor pampus op het terrein.
Niks geen
praatjes meer over 'te weinig werk'. Het valt blijkbaar toch zwaarder met een
temperatuur van dertig graden... Er werd dus ook geen nee gezegd tegen een
verfrissende duik in het zwembad!
's Avonds nog
even een evaluatiemomentje met de hele groep; samen lezen, bidden, zingen en
praten over alle ervaringen van die dag. En dat waren er dit keer heel veel!
Dag 4 Na
zo'n eerste dag werken viel het opstaan vandaag behoorlijk zwaar! Om 08.15 uur
begonnen we met een stuk fruit in de hand aan onze wandeling naar Veritas. Na
een heerlijk Hollands ontbijtje kwam het werk jammer genoeg weer moeizaam op
gang, maar voor na de lunch stond er een werkoverleg op het programma. Liviu
heeft zijn mannen er toen even flink van langs gegeven en duidelijk gemaakt dat
het moest stoppen met hun eigenwijze gedrag. En het hielp! Een nieuwe aanpak,
een nieuwe indeling en de rest van de middag ging het (in vergelijking met de
dag ervoor) bijzonder goed. Hoewel er nog steeds niet veel werk was, was de
frustratie binnen ons hele team een stuk minder.
Martijn,
Gerko en Willem Jan waren met David Mc.Guire mee om in een van de arme wijken
aan de gang te gaan. Ze hebben het dak eraf gebroken en bouwen nu een tweede
verdieping en een nieuw dak. Anja en Gerhard waren mee om de zooi die daardoor
ontstond op te ruimen en ook Auke en Jasper waren mee om samen met Dick
materiaal te brengen.
Voor iedereen
een zware dag dus. Met bijna veertig graden was iedereen aan het eind van de
dag dus ook helemaal kapot en een duik in het zwembad was daarom opnieuw een
welkome bezigheid.
Dag 5 Zaterdag
alweer! Wat vliegt de tijd... Omdat op zaterdag iedereen altijd vrij is bij
Veritas, stond er voor vandaag een uitje op het programma. Zo konden we naast
het werken ook wat meekrijgen van het mooie stukje van Roemenië. We moesten dit
keer wel zelf voor ons ontbijt zorgen, maar dat is helemaal goed gekomen.
Heerlijk, vers, 'normaal' brood dat voor een keer niet over is van drie
voorgaande maaltijden. (Ze gebruiken hier alles wat overblijft aan eten voor
een volgende maaltijd; daar kunnen we eigenlijk nog wel wat van leren).
Om 10.00 uur
stond er een mooie bus voor ons klaar die ons naar de zoutmeren in Sovata
bracht. Puffen, hijgen en zweten onderweg, want met een temperatuur van bijna
veertig graden was een bus zonder airco geen pretje! En hoewel bij de zoutmeren
het 'Dode Zee-effect' waarop we gehoopt hadden wegbleef, was het toch heerlijk
om even het koele water in te kunnen. Om 16.00 uur hebben we kunnen genieten
van een late (maar lekkere) lunch en een verfrissende regenbui en daarna zijn
we bij Praïd de zoutmijnen ingegaan. Wat een overgang: van veertig graden naar
elf graden! We waren alweer bijna vergeten hoe het was... Terug bij het pension
heeft iedereen nog even snel het zout van zich af gedoucht en daarna is het
grootste deel van de groep Sighisoara ingegaan om nog even van het Medieval
Festival te kunnen genieten.
Dag 6 t/m 8 Zondag
was onze eerste uitslaapdag! Om 09.15 uur vertrokken we pas om bij Veritas te
gaan ontbijten. Om 10.30 uur begon de kerkdienst namelijk. Erg mooi om mee te
maken; Suzan heeft solo gezongen en werd begeleid door Auke en als groep hebben
we 'King of kings' gezongen. Ook hebben we als groep samen gebeden. Dit was een
erg bijzonder moment en maakte dat we als groep nog meer naar elkaar toe zijn
gegroeid! Na de kerkdienst hadden we onze eerste lunch met de familie Huisman
(ze zijn veilig gearriveerd!) en de rest van de dag was iedereen vrij om de
volgende dag weer vol energie aan het werk te kunnen gaan. En dat is gelukt! We
hebben keihard gewerkt, bij het opknappen van het dak kwam het einde al bijna
in zicht en ook konden we beginnen met beton storten in het jongerengebouw.
Martijn en Gerko werken van 's morgens vroeg tot 's avonds laat op de berg met
David Mc.Guire en zijn telkens bekaf als ze terugkomen. Respect! Vandaag
(dinsdag, dag 8) was voor hen de laatste dag waarop ze aan het dak konden
werken, maar hopelijk kunnen anderen de laatste dingen van hun project afmaken.
Voor degenen die morgen op kamp gaan, was het vandaag ook de laatste werkdag.
Hoewel
iedereen van plan was om zoveel mogelijk te doen, bleek deze vierde dag toch
wel zwaar... Iedereen was helemaal op; veel van ons wilden wel werken, maar het
kwam er gewoon niet uit. Het ene deel van de groep is 's middags dus lekker
gaan bijslapen en het andere deel heeft geprobeerd de klussen zoveel mogelijk
af te maken. Foto's van de vorderingen komen straks hopelijk ook nog online! Na
vanavond horen jullie namelijk een tijdje niks meer van ons, want morgen gaan
we op kamp! Tot en met zondag gaan we naar Camp Ivo in Zetea. Geen internet, geen
IPod en voor de jongelui geen telefoons... Wordt even afzien dus, maar we
zullen ons moeten houden aan de regels van de Roemeense leiding.
Foto’s van kamp Ivo in Zetea Naast
het werken zijn zowel Roemeense als ook de Nederlandse tieners samen met de leiders
uit zowel Nederland, Roemenië en de Verenigde Staten ook nog vijf dagen in de
Harghita- mountains geweest om daar heel veel van elkaar te leren en heel
intensief met het geloof om te gaan. Hopelijk spreken de volgende foto’s voor zich:
.JPG)
Feest………….
Ook veel aandacht voor Worship en “het Woord”
http://www.youtube.com/watch?v=lX0CPGSPqHs&list=UUH2h2GRAe0wkjsdJ7JzNoqA&index=1&feature=plcp
Koffers pakken! Vannacht
om 02.30 uur staat er een bus voor ons klaar die ons naar Tirgu Mures rijdt: de
terugreis gaat beginnen! De afgelopen twee weken zijn echt omgevlogen... De
dagen op kamp waren geweldig en hoewel het voor velen in het begin even omschakelen
was, kijkt iedereen er met veel plezier op terug! We hadden beloofd zondagavond
nog een verslag te zullen plaatsen, maar we waren pas laat thuis. Een lekke
band, een politiecontrole: het ultieme Roemenië-gevoel! Vandaag hadden we
problemen met internet, waardoor het uploaden van de foto's mislukte. Hopelijk
volgen die later deze week alsnog en ook zullen we nog even een verslag
schrijven over de kampweek. (Die begon overigens goed: Gerko viel van de wc-pot
en Martijn belandde na een wespensteek in het ziekenhuis). Maar die verhalen
houden jullie nog tegoed. Voor nu: tot over een paar uur!
Warm welkom De
terugreis begon dinsdagochtend al vroeg voor ons (de bus stond om 02.30 uur al
voor ons klaar), maar we zijn weer goed in Nederland aangekomen! Om 10.30 uur
werden we bij de kerk warm onthaald door familie, vrienden en gemeenteleden.
Een mooi spandoek en een kopje échte Hollandse koffie... geweldig! Leuk
thuiskomen. Omdat bijna iedereen een nacht had overgeslagen, zijn we na een
'welkom-thuis-dienstje' snel naar huis gegaan om een paar uur slaap in te
halen. En hoewel het fijn is om weer thuis te zijn, verschenen er ook al snel
allerlei berichten op Facebook dat mensen terug wilden naar Roemenië.
Wat een
bijzondere tijd was het!!!!
Nieuw bed voor Jozsef Samen
met een aantal tieners hebben we afgelopen juli ook Josef Belsö bezocht. Hij
had kans gezien ons een kort moment te bellen, juist voldoende om te vertellen
dat hij erg last van zijn rug heeft en dat dit komt door zijn zeer slechte bed.
Dus vanuit Nederland hadden we een ander bed en matras voor hem meegenomen.
Jozsef zag er
slecht uit. De hele winter heeft hij het zonder warmte en elektriciteit in zijn
appartement in Balan moeten stellen. Hij voelt zich dan ook uiterst beroerd.
Het oude bed
hebben we afgebroken en bij het grof vuil gezet. Het nieuwe bed hebben we voor
hem in elkaar gezet en hopelijk slaapt hij nu veel comfortabeler.
De
protestantse gemeente Wieringen heeft een speciale collecte geschonken aan
Jozsef. In oktober gaan we ter plekken bekijken hoe hij weer gas en
elektriciteit kan krijgen en hoe we hem kunnen helpen dit keer de winter wel
goed door te komen.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
Caravan voor Roemenië: Begin
juli hebben we van de firma
Pauw in Heerhugowaard
een caravan mogen ontvangen om te gebruiken In Roemenië.
Het is Ben
Smet geweest die zich heeft ingezet om te zorgen dat deze caravan voor de SNR ter beschikking kwam. De caravan zal
zodra er een wagen met vrije trekhaak bereidt is de caravan op sleeptouw te
nemen, hem naar Sighisoara verplaatsen. Daar zal hij in eerste instantie
gebruikt gaan worden voor het onderdak brengen van(bouw) teams. Samen met de
camper beschikken we dan over accommodatie om verder van de bewoonde wereld af
hulp te kunnen verlenen. Zodra de caravan nodig is voor onderdak voor daklozen,
wordt hij daar voor gebruikt.
Film Naar aller waarschijnlijkheid zal één
dezer dagen de film gaan uitkomen van Thomas Bleijerveld en Wesley de Heer.
Vorig jaar oktober hebben zij op diverse locaties mogen filmen voor twee
stichtingen. Zo hebben zij o.a. gefilmd in de riolen van Boekarest waar tot op
de dag van vandaag mensen proberen te overleven. Ook hebben zij gefilmd in
Sighisoara, o.a. bij Veritas. De film zal mede gebruikt gaan worden bij diverse
presentaties en dient er toe meer bekendheid te geven aan hetgeen wij doen in
Roemenië en vooral ook voor wie. Staat u achter onze doelstelling en bent u met
meerderen. We komen graag ook een presentatie bij u geven. Neem even contact
met ons op.
Inzameling kleding: Heeft U kleding die niet
meer gedragen wordt of waar uw kinderen uit zijn gegroeid? Denk aan ons en
breng het naar de Beltstraat nr. 14 in Hippolytushoef. Alle kleding is welkom. Wij
voorzien alle organisaties in Roemenië die betrouwbaar zijn van kleding wanneer
daar om wordt verzocht. Ook hebben wij altijd kleding op voorraad voor
noodgevallen. De kleding die er dan nog binnen komt gaat naar Reshare van het
Leger des Heils. Ook zij verspreiden deze kleding weer maar wat voor ons
belangrijk is, zij geven de SNR ook een vergoeding voor de kleding. En met dat
geld kunnen wij de brandstof (voor een deel) weer betalen voor het transport
van de kleding naar Roemenië. En mocht daar ooit geld van gaan over blijven.
Dat steken we dan in onze projecten.
Wilt
u dat uw kleding alleen naar Roemenië gaat? Geef dat dan aan op uw zak of doos
zodat we deze direct apart kunnen zetten.
Wilt u Stichting Netwerk
Roemenië blijvend steunen?
Word dan vaste donateur!
Des te meer
zekerheid wij hebben over onze inkomsten, des te meer zekerheid we ook in
Roemenië kunnen geven over waar we structureel de allerarmsten mee kunnen
helpen!
Wij hebben
ALLEEN vrijwilligers, dus GEEN salarissen. Uw geld is 100% hulp.
Vul het
automatische incassoformulier in dat u kunt hier downloaden en stuur deze naar
Stichting Netwerk Roemenië, Beltstraat 14, 1777HC in Hippolytushoef.
Natuurlijk kunt u ons ook éénmalig steunen door een door u te bepalen
bedrag over te maken naar bankrekening 1221.23.182 t.n.v.
Stichting Netwerk Roemenië in Hippolytushoef.
Stichting Netwerk Roemenië in Hippolytushoef.
We zijn een anbi- erkende instelling (uw gift is in veel gevallen aftrekbaar van
uw belasting) U kunt ons ook gericht
steunen. Bijv. door bij uw gift te vermelden waarvoor het bedoeld is. Dit kan
zijn:
“Transportkosten”,
“werkgroep verpleegkundigen”, “bouwprojecten” of “stichting Veritas”
We zijn ook op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten