Kerst- actie 2011

Al voor de zevende keer willen we een winter- voedselactie voor Roemenië 

organiseren.

Tussen 6 en 10 december voert de SNR opnieuw actie op Wieringen en in de Wieringermeer. We zullen dat  in de plaatselijke supermarkten op Wieringen te vinden zijn waar we “boodschappenlijstjes” mee zullen geven aan klanten, wat zij voor onze actie zouden kunnen meenemen.

Voor de Wieringermeer zoeken we nog een paar vrijwilligers die met elkaar één dag in een supermarkt willen staan.

De vraag om hulp, speciaal in de donkere periode midden in de winter is ook dit jaar weer toegenomen. We hebben een verzoek gekregen van een “blijf van m’n lijf- huis” in Tirgu Mures. Nu al moet men voor de bij hun vaak dronken en/of mishandelende mannen weggelopen vrouwen en hun kinderen eten bij elkaar zien te bedelen. In de winter wordt dat alleen nog maar moeilijker vandaar dat wij deze hulpvraag hebben gekregen.

Maar ook de euro- crisis, waar wij onze mond zo vol van hebben, heeft in landen als Roemenië en Bulgarije nog veel desastreuzere gevolgen.  De steun die wij vorig jaar konden geven is men niet vergeten en is enorm gewaardeerd. Graag willen we ook dit jaar minstens een zelfde steun geven. Niet om onszelf in de picture te zetten, maar vooral omdat het enerzijds keihard noodzakelijk is en anderzijds om iets van onze liefde naar onze medemens te laten zien.

Het is ook mogelijk om, desnoods al vanaf nu, lang bewaarbaar voedsel bij ons te brengen. D.w.z. naar de Beltstraat 14 in Hippolytushoef. Even bellen van te voren kan handig zijn. Dat kan via nummer 0647052752.

Dat zijn dus twee mogelijkheden. Supermarktactie of komen brengen.

In Middenmeer worden er opnieuw acties georganiseerd op de “Brede school” Jolien Zwartveld en Tosca Tijsen zijn los van elkaar bezig met voorbereidingen hiervoor.

Maar……last but not least, er is ook nog een andere mogelijkheid. Want in principe hebben we heel veel aan geld. Waarom?

a. Voor de transportkosten om alles in Roemenië te krijgen en

b. in Roemenië is op zich tegenwoordig ook alles wel te koop. Dus geld meenemen en ter plaatse inkopen doen en pakketten maken is rendabeler omdat we dan geen vrachtkosten hebben + dat we de Roemeense economie er ook nog mee steunen.

We laten de keuze aan u, maar als u spullen in natura geeft, hebben wij er natuurlijk geen bezwaar tegen dat u ons ook steunt met de transportkosten. U kunt ons steunen door een directe gift op de plaats waar we inzamelen maar u kunt ook een gift overmaken op ons rekeningnummer 1221.23.182 t.n.v. Stichting Netwerk Roemenië in Hippolytushoef. (Uw giften zijn overigens vrijwel altijd aftrekbaar van uw belasting)

Inleveradressen:   En wilt u iets brengen, dan kan dat op de volgende adressen:  

In Den Oever bij de familie Harder, De Kule 52, tel. 0227512007

In Hippolytushoef bij familie Krabbendam, Beltstraat 14, tel. 0647052752

In Westerland familie ten Hove, Westerlanderweg 60, tel. 0227511777.

In Middenmeer bij Ferrie van Schaik en Jolien Zwartveld, Beukenlaan 46, tel. 0614664

In Wieringerwerf bij de familie van Assen, Prof. G. Molierestraat 9, tel. 0227601681

Bel U even van te voren. Dan staat u niet voor dichte deur.

En wat willen we graag brengen: 

-           droge soepen

-           droge kruidenmixen

-           theebiscuit

-           limonadesiroop

-           zonnebloemolie

-           groenten, zowel gedroogd als conserven

-           witte of bruine bonen

-           vruchten in blik

-           rijst,

-           cacao,

-           suiker

-           koffie en/of thee

-           chocopasta

-           jam

-           kaarsen

-           zeep

-           shampoo

-           tandenborstels en tandpasta

-           iets extra lekkers (snoepjes)

-           vlees in blik (alleen geconserveerd vlees mag ingevoerd worden)

-           speelgoedje

-           nieuw dit jaar: Spaarlamp(en)!

U hoeft zich niet verplicht te voelen om een heel pakket samen te stellen. U kunt één of een paar producten uit de lijst hierboven kiezen. 

aandacht plaatselijke media voor ruimtetekort SNR

Grote behoefte aan eigen gebouw in Hollands Kroon

Eigen onderkomen.    Op dit moment wordt de oude school aan de Parklaan in Hippolytushoef gesloopt. Maar wat graag hadden wij onze intrek in deze school genomen, maar de politiek besloot anders. Over een korte tijd zal de ruimte wel zijn omgetoverd tot een prachtig mooi, groen grasveldje, totdat er wellicht vergunning is verleend er iets anders te gaan bouwen.
De activiteiten en de hulpvragen zijn echter nog steeds aan het toenemen en wat voor mij eerst een dagtaak aan het worden was, is nu een dagtaak met héél veel overuren geworden om alles te organiseren. Er zijn echter best veel vrijwilligers die bereid zijn om te helpen, maar buiten het laden van de vrachtwagens, het organiseren van markten en inzamelingsacties om, wat op reeds bestaande locaties gebeurd, hebben we geen ruimte om de mensen te ontvangen. Om eens met elkaar van gedachten te wisselen. Om plannen door te spreken, om goederen uit te sorteren of op te knappen etc. om werkoverleg te hebben en taken te verdelen
En daar is wel heel dringend behoefte aan. Een pand, gesubsidieerd door de gemeente (per 1 januari Hollands Kroon), of een pand dat zichtzelf kan bedruipen door er een kringloopwinkel bij te laten draaien.

Wie oh wie zou zich willen inzetten om dit doel te bereiken? Rondkijken naar geschikte locaties, gemeenten benaderen voor het beschikbaar stellen van een pand of particulieren/ woningstichtingen benaderen voor prijsopgaven t.a.v. huren.
De SNR heeft heel duidelijk een functie en daarmee levensvatbaarheid. Maar het is te groot aan het worden voor een eenmansbedrijfje.

Komende zomer tienergroep uit Wapenveld werkt samen met Roemeense tieners

Tienergroep Wapenveld   De voorbereidingen voor komende zomer wat betreft een grote groep tieners van de PKN- kerk in Wapenveld, die tussen 15 en 29 juli gaan samen werken met een groep Roemeense tieners van Veritas lopen heel voorspoedig. Het enthousiasme is groot.  Zoals het er nu naar uit ziet gaan de tieners in hun eerste week samen aan het werk in het nieuwe Veritas. Gezamenlijk gaan ze de tienerruimte opknappen een inrichten. Op YouTube kun je een korte rondleiding zien van Liviu over het nieuwe terrein en het gebouw dat voor de tieners geschikt gemaakt gaat worden.

In de tweede week gaan de Roemeense en de Nederlandse tieners met z’n allen naar een kamp waar ze op een ontspannen manier gaan werken aan het item “samenwerken”. Hier is heel veel bij denkbaar. Zowel in de vorm van sport en spel, in de vorm van muziek, koken en knutselen, bonte avond, dropping maar ook in de vorm van Bijbelstudie. Kortom legio mogelijkheden.

Ondertussen hebben we van de ouders van de Nederlandse tieners enthousiaste reacties gekregen in de vorm van “wij willen ook iets in dezelfde periode gaan doen in Roemenië”. En dat is verre van een probleem. Want bijvoorbeeld David McGuire kan altijd wel een bouwteam gebruiken en dat wat de tieners de eerste week niet afkregen, kan wellicht door de ouders worden voltooid.

In december komt Liviu  opnieuw naar Nederland om nog gedetailleerder over de plannen te spreken.

Wordt vervolgd….

Transport heel zinvol

Najaar- transport  2011 heel zinvol   Op zaterdag 22 oktober j.l. is het grootste deel van de inhoud van onze opslag aan de Ulkeweg geladen in een bijna uit de lucht gevallen combinatie van een vrachtwagen met aanhanger. Uit de lucht gevallen omdat de voorraadschuur zó vol was dat we er nauwelijks op een fatsoenlijke manier doorheen konden lopen. Een week daarvoor was ik in Roemenië gebeld door de als vrijwilliger bij HCR (Stichting Hulpverlening door Christenen in Roemenië) werkende vrachtwagenchauffeur Hans Slappendel. Hij zou een week later met collega Piet Noorlander naar Bacau rijden, maar ze hadden nog een bijna lege oplegger achter de vrachtwagen. Of wij nog iets te vervoeren hadden. Nu hadden beide heren al eerder voor ons goederen vervoerd en daar waren we ook toen heel blij mee geweest en ook nu waren ze letterlijk een geschenk uit de hemel. Ook al omdat de organisatie waar we de afgelopen tijd nauw mee samen werken, Veritas, een familycentrum voor de allerarmsten in Sighisoara, van locatie gaat veranderen en op de nieuwe locatie tal van meubelen nodig heeft. En die hadden wij in ruime mate voorradig. Ook alle kleding, speelgoed, computers en handelswaar voor de te openen kringloopwinkel ging mee

Dus, Yannick, Gert, Piet, Jan, Cor, Simon, Pieter, Theo, José, Berend, Johan, Bernard, Samuël, Ruben en Gerard waren op 22 oktober tussen 8 en 12 uur paraat om in ruim 4 uur de “klus te klaren”. Het laden van de aanhanger. En bijna alles paste er in. 

Bedankt mannen en, in mijn geval “dubbel”-vrouw

Op zondagmiddag 23 oktober gaat m’n telefoon. Op dat moment passeer ik precies de Oostenrijks- Duitse grens. Piet Noorlander: “Waar zit je?” “Ik passeer zojuist de grens met Duistland” 

Piet: “Wij zijn een kilometer voor de Oostenrijkse”. En ja hoor. Binnen een minuut groot licht en daar passeert een blauwe vrachtwagen met aanhanger. Piet en Hans. Het moest zo zijn. 24 uur later hebben ze Sighisoara bereikt en kan er worden uitgeladen. En natuurlijk. Alles kan gebruikt worden.

Wij zoeken nog steeds een sponsor voor Roxana Barabas      Afgelopen zomer, toen wij in Roemenië aan het werk waren, overleed zeer plotseling de vader van een meisje in Boiu dat wij kennen. Hij viel dood van zijn fiets toen hij onderweg was van zijn werk naar huis.

Van Stelica en Cristina uit Boiu ontvingen we de volgende mail (hij is uiteraard vertaald).

Hallo lieve vrienden,

Roxana Barabas is een meisje van 13 die in Boiu woont. Ze ging tot de 4e klas naar de school in Boiu. Ze kon goed leren en nam ieder jaar deel aan de “Olympische Spelen voor scholen”. (Competitie waarbij “kennis” centraal staat). Om deze reden besloot de familie op advies van de school om haar naar de  Radu Popa- school in Sighisoara te sturen. Roxana bleef goed leren en nam opnieuw elk jaar deel aan de Olympische Spelen voor scholen.

Vier weken geleden, 4 augustus 2011 toen haar vader terug kwam van het werk, viel hij van de fiets en overleed ter plekke.

Het was haar vader die Roxana altijd aanmoedigde naar school te gaan en nu, na zijn dood is Roxana nog meer vastberaden om haar studie voort te zetten en nog beter te gaan leren. Het zal wel moeilijk worden omdat haar moeder in een fabriek werkt, waar ze slechts het minimumloon verdient. Ook omdat ze een huis hebben gebouwd waarvoor hypotheek moet worden betaald. Daarnaast heeft Roxana nog twee jongere zusjes van 11 maanden en 5 jaar heeft die verzorgd moeten worden.

   Wanneer Roxana  verder gaat leren heeft zij minstens 50 euro per maand extra nodig. 30 euro zijn nodig voor een busabonnement Sighisoara - Boiu en de resterende 20 euro zal worden gebruikt voor het voorzien in andere zaken die ze nodig heeft in groep 8.

Roxana is lid van onze tienergroep. Al die jaren dat we haar kennen hebben we haar altijd als een heel serieus meisje meegemaakt, dat de droom probeert te verwezenlijken om arts te worden. Met uw hulp kan haar droom werkelijkheid worden.

Hoogachtend,

                      

Stelica en Cristina Barabas – Savu

(Noten van de SNR:

1. Roxana zal, net als de andere sponsorkinderen, zodra we een sponsor hebben gevonden, begeleidt gaan worden door Liviu Tudosie, die dit voor de SNR doet vanuit de stichting Veritas.

2. U kunt ook als school, kerk, familie of stichting gezamenlijk een kind sponsoren)

Wanneer U Roxana wilt helpen zouden we daar erg blij mee zijn. En Roxana nog veel meer. Neemt u dan contact op Stichting Netwerk Roemenië.

Rommelmarkt zaterdag 19 november

Donderdag 6 oktober kom ik, nadat Chris en Georgia in Negreni zijn achtergebleven, aan in Sighisoara. De temperatuur is overdag tot nu toe hoog, tegen de 30º maar ’s nachts vriest het al behoorlijk. In Sighisoara zoek ik als eerste contact met Liviu Tudosie . Liviu is verantwoordelijk voor de groep teenagers van Veritas, die het Family center bezoeken. Al vijf dagen heb ik een aanhanger achter mijn auto, gevuld met meubelen, twee koelkasten en veel kleding. Tijd om af te koppelen en de inhoud van de aanhanger samen met de lading uit de camper in onze opslag op te slaan.

Diverse mensen nodigen me uit bij hun te komen logeren, maar ik wil graag een paar dagen onafhankelijk zijn om me te kunnen oriënteren en de impressie op Sighisoara te kunnen verfrissen. Dus zoek ik een rustig plekje op en slaap ik de nachten in mijn camper.

Op donderdag ga ik met Virgil Stoica op onderzoek uit waar de camper die we voor de SNR gebruiken op een goede en voor ons ook goedkope manier kan worden opgeknapt. We vinden een adres, even buiten Medias. We spreken af dat ik zondagavond de auto kom brengen.

Op vrijdag heb ik een heel fijn gesprek met Hans Pietzsch.

Jozsef Belsö     De zaterdag heb ik gereserveerd voor Jozsef Belsö in Balan. Balan op zich is 125 kilometer rijden, dwars door de Karpaten en de omgeving is ademloos mooi. Maar de situatie van Jozsef is minder mooi. Hij wordt al vanaf 1993, toen hij nog 12 was, gesponsord door eerst de kerk en nu de SNR. Afgelopen augustus ben ik bij hem geweest en zag dat hij opnieuw in kommer en kwel verkeerde. In zijn nog door de kerk in 1999 aangekochte appartement in Balan is het gas en het licht afgesloten. Hij vraagt op dat moment warme kleding voor de winter en die heb ik nu bij me. Onderweg heb ik in een winkel een voedselpakket voor hem samen gesteld en gelukkig vind ik hem thuis. Hij is blij- verrast me binnen zo’n korte tijd weer te zien en ook is hij erg blij met de kleding en het voedsel. Veel pasta- gerechten en een zak aardappelen heb ik erbij gedaan. Na een paar uurtjes vertrek ik weer, maar onderweg realiseer ik me dat hij nog steeds geen gas en licht heeft. Hoe moet hij ooit de paste of de aardappelen koken? Geld voor z’n gas en licht heb ik niet, maar wellicht is het mogelijk om een mobiel kooktoestel met gaspatronen uit Nederland te laten komen.

Jozsef Belsö, afgelopen augustus in Balan.

Na contact met Thomas (zie documentaire, verderop in deze brief) wordt dit in orde gebracht. En nu maar hopen dat de winter niet la te koud wordt. Want zonder kachel in Balan…..Persoonlijk moet ik er niet aan denken. Het was al donker toen ik voor de laatste keer na opnieuw de Karpaten te zijn doorgestoken, voor de laatste keer in de camper ging slapen.

Na de kerkdienst op zondagochtend, de 10^de oktober, neem ik mijn intrek in deze kerk voor de komende veertien dagen. De eerste vier nachten slaap ik op een matras beneden in de kerk en de 10 dagen daarop kan ik boven slapen op een bank. Mijn dochter Sifra en vriendin Anna, die op donderdag met het vliegtuig vanuit Dortmund arriveren, nemen de benedenruimte in beslag. Zij gaan overigens de week daarop van alles ondernemen. Ze vinden aansluiting bij twee groepen Amerikanen waar ze samen mee de dorpen ingaan om o.a. de mensen in de dorpen te bemoedigen. Ook doen ze mee met een Amerikaanse groep Nazareners die bij Veritas stage lopen.

Op vrijdag 14 oktober woon ik een vergadering bij van Veritas. We bespreken over hoe de SNR in de toekomst kan helpen. Verder wordt er gesproken over de grote verhuizing. Het oude, huidige Veritas bevind zich in een aantal oude panden, direct in de binnen stad van Sighisoara.

Het nieuwe Veritas is nu nog een kringloopwinkel met  werkelijk een zee van ruimte en bijgebouwen, even buiten het centrum van de stad. De huidige kringloopwinkel heeft er baat bij om veel meer in de binnenstad te gaan zitten en Veritas heeft er veel meer baat bij om op het kringloopcomplex te gaan zitten, omdat men dan over veel meer ruimte kan gaan beschikken en omdat het geheel ook gerenoveerd kan worden.

’s Middags zijn we op het nieuwe complex en worden al meubelen die vanuit België zijn gedoneerd tijdelijk opgeslagen.

De rest van deze dag is voor mij en Sifra en Anna, omdat ik met hun m’n verjaardag een beetje kan vieren. Ook het weekend is van ons.

Camper als nieuw.    Op maandag 17 oktober reizen wij, de meiden en ik, met de trein af naar Medias. Daar worden we opgehaald door iemand die ons naar Moşna

na brengt, waar de wagen totaal is gerestyled.  Hij is op 7 november j.l. ook nog eens van het logo van de SNR voorzien en daarmee is het camperleed van afgelopen december hopelijk definitief afgesloten. De RDW heeft hem overigens in september opnieuw gekeurd en op het kentekenbewijs staat nu dat er maximaal 9 personen mee mogen worden vervoerd. Dus voor komende projecten in Roemenië kunnen complete teams meerijden. Met daarbij een trekhaak die 3000 kilo mag trekken willen we hem hier en in Roemenië heel functioneel in zetten.

Overigens, het kan lucratief zijn om, wanneer je meegaat met een team je oude auto mee te nemen om en vervolgens  de carrosserie helemaal op te laten knappen Je komt dan met een als nieuw uitziende auto terug.