Donderdag 6 oktober kom ik, nadat Chris en Georgia in Negreni zijn achtergebleven, aan in Sighisoara. De temperatuur is overdag tot nu toe hoog, tegen de 30º maar ’s nachts vriest het al behoorlijk. In Sighisoara zoek ik als eerste contact met Liviu Tudosie . Liviu is verantwoordelijk voor de groep teenagers van Veritas, die het Family center bezoeken. Al vijf dagen heb ik een aanhanger achter mijn auto, gevuld met meubelen, twee koelkasten en veel kleding. Tijd om af te koppelen en de inhoud van de aanhanger samen met de lading uit de camper in onze opslag op te slaan.

Diverse mensen nodigen me uit bij hun te komen logeren, maar ik wil graag een paar dagen onafhankelijk zijn om me te kunnen oriënteren en de impressie op Sighisoara te kunnen verfrissen. Dus zoek ik een rustig plekje op en slaap ik de nachten in mijn camper.

Op donderdag ga ik met Virgil Stoica op onderzoek uit waar de camper die we voor de SNR gebruiken op een goede en voor ons ook goedkope manier kan worden opgeknapt. We vinden een adres, even buiten Medias. We spreken af dat ik zondagavond de auto kom brengen.

Op vrijdag heb ik een heel fijn gesprek met Hans Pietzsch.

Jozsef Belsö     De zaterdag heb ik gereserveerd voor Jozsef Belsö in Balan. Balan op zich is 125 kilometer rijden, dwars door de Karpaten en de omgeving is ademloos mooi. Maar de situatie van Jozsef is minder mooi. Hij wordt al vanaf 1993, toen hij nog 12 was, gesponsord door eerst de kerk en nu de SNR. Afgelopen augustus ben ik bij hem geweest en zag dat hij opnieuw in kommer en kwel verkeerde. In zijn nog door de kerk in 1999 aangekochte appartement in Balan is het gas en het licht afgesloten. Hij vraagt op dat moment warme kleding voor de winter en die heb ik nu bij me. Onderweg heb ik in een winkel een voedselpakket voor hem samen gesteld en gelukkig vind ik hem thuis. Hij is blij- verrast me binnen zo’n korte tijd weer te zien en ook is hij erg blij met de kleding en het voedsel. Veel pasta- gerechten en een zak aardappelen heb ik erbij gedaan. Na een paar uurtjes vertrek ik weer, maar onderweg realiseer ik me dat hij nog steeds geen gas en licht heeft. Hoe moet hij ooit de paste of de aardappelen koken? Geld voor z’n gas en licht heb ik niet, maar wellicht is het mogelijk om een mobiel kooktoestel met gaspatronen uit Nederland te laten komen.

Jozsef Belsö, afgelopen augustus in Balan.

Na contact met Thomas (zie documentaire, verderop in deze brief) wordt dit in orde gebracht. En nu maar hopen dat de winter niet la te koud wordt. Want zonder kachel in Balan…..Persoonlijk moet ik er niet aan denken. Het was al donker toen ik voor de laatste keer na opnieuw de Karpaten te zijn doorgestoken, voor de laatste keer in de camper ging slapen.

Na de kerkdienst op zondagochtend, de 10^de oktober, neem ik mijn intrek in deze kerk voor de komende veertien dagen. De eerste vier nachten slaap ik op een matras beneden in de kerk en de 10 dagen daarop kan ik boven slapen op een bank. Mijn dochter Sifra en vriendin Anna, die op donderdag met het vliegtuig vanuit Dortmund arriveren, nemen de benedenruimte in beslag. Zij gaan overigens de week daarop van alles ondernemen. Ze vinden aansluiting bij twee groepen Amerikanen waar ze samen mee de dorpen ingaan om o.a. de mensen in de dorpen te bemoedigen. Ook doen ze mee met een Amerikaanse groep Nazareners die bij Veritas stage lopen.

Op vrijdag 14 oktober woon ik een vergadering bij van Veritas. We bespreken over hoe de SNR in de toekomst kan helpen. Verder wordt er gesproken over de grote verhuizing. Het oude, huidige Veritas bevind zich in een aantal oude panden, direct in de binnen stad van Sighisoara.

Het nieuwe Veritas is nu nog een kringloopwinkel met  werkelijk een zee van ruimte en bijgebouwen, even buiten het centrum van de stad. De huidige kringloopwinkel heeft er baat bij om veel meer in de binnenstad te gaan zitten en Veritas heeft er veel meer baat bij om op het kringloopcomplex te gaan zitten, omdat men dan over veel meer ruimte kan gaan beschikken en omdat het geheel ook gerenoveerd kan worden.

’s Middags zijn we op het nieuwe complex en worden al meubelen die vanuit België zijn gedoneerd tijdelijk opgeslagen.

De rest van deze dag is voor mij en Sifra en Anna, omdat ik met hun m’n verjaardag een beetje kan vieren. Ook het weekend is van ons.

Camper als nieuw.    Op maandag 17 oktober reizen wij, de meiden en ik, met de trein af naar Medias. Daar worden we opgehaald door iemand die ons naar Moşna

na brengt, waar de wagen totaal is gerestyled.  Hij is op 7 november j.l. ook nog eens van het logo van de SNR voorzien en daarmee is het camperleed van afgelopen december hopelijk definitief afgesloten. De RDW heeft hem overigens in september opnieuw gekeurd en op het kentekenbewijs staat nu dat er maximaal 9 personen mee mogen worden vervoerd. Dus voor komende projecten in Roemenië kunnen complete teams meerijden. Met daarbij een trekhaak die 3000 kilo mag trekken willen we hem hier en in Roemenië heel functioneel in zetten.

Overigens, het kan lucratief zijn om, wanneer je meegaat met een team je oude auto mee te nemen om en vervolgens  de carrosserie helemaal op te laten knappen Je komt dan met een als nieuw uitziende auto terug.